Het voorjaar komt er langzaam aan. Aan alles is het te merken. Het blijft langer licht, de vogels fluiten, krokussen komen boven de grond en zo links en rechts zijn steeds meer groene knoppen aan bomen en struiken te zien. Ik kan het voorjaar zelfs al ruiken en geniet van dit aankomende nieuwe begin.

Vol verwachting klopt mijn hart…

Maar wat is dat nou dat mijn hart sneller doet kloppen? Wat geeft mij nu eigenlijk die nieuwe energie in het voorjaar? Als ik dit bij mijzelf na ga, is dit de “eenvoud” van een nieuw begin. Een nieuw seizoen, dat meer zichtbaar dan welk ander seizoen ook, een nieuw onderdeel van de levenscyclus van de natuur inluidt.

In al haar eenvoud…

“Eenvoud, het kenmerk van het ware”. En die eenvoud maakt het nu juist zo prachtig.

En hoopvol…

Het laat mij onmiddellijk denken aan het gedicht dat ik op de beginpagina van mijn website heb staan. En in het bijzonder de volgende strofe: “Maar als ik nu mijn ogen sluit, en mijn ware zelf voel van binnen, dan kom ik deze cirkel uit en kan ik steeds opnieuw beginnen”.

Wat zou het mooi zijn de eenvoud meer te kunnen waarderen. Meer te kunnen leven in het moment en te kunnen genieten van dat wat goed (genoeg) is. En wat zou dat een rust kunnen brengen. Ik zou je willen uitnodigen om samen met mij, eens te kijken naar de schoonheid van eenvoud in al haar facetten. En de kracht van eenvoud te (her-)ontdekken. En vooral de hoop te koesteren die eenvoud schenkt. Wetende dat dit in ons leven van alledag, al meer dan complex genoeg is.